Nie sprzedaż mieszkania bez tego zaświadczenia

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności

Wraz z rozpoczęciem nowego 2019 roku weszły w życie przepisy, wedle których grunty w użytkowaniu wieczystym zabudowane budynkami mieszkalnymi przekształciły się w prawo własności. Może w innym artykule opiszę dokładnie o co z tym wszystkim chodzi, ale w danej chwili skupić się chcę wyłącznie na konsekwencjach dla osób zbywających lub handlujących nieruchomościami mieszkalnymi.

Zaświadczenie o przekształceniu prawa

Jeżeli jesteś posiadaczem mieszkania w budynku wielomieszkaniowym (wieżowiec, kamienica, blok), który dotychczas stał na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, to zanim je sprzedaż, musisz zdobyć z urzędu gminy zaświadczenie. W zasadzie to musisz wypisać wniosek o wydanie zaświadczenia o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

 

Księga wieczysta nieruchomości

Co to jest księga wieczysta

Jest to dokument, w którym zawarte są dane na temat konkretnej nieruchomości. Można powiedzieć, że jest tym samym dla nieruchomości, co dowód rejestracyjny dla samochodu lub akt urodzenia dla człowieka. Potoczny skrót księgi wieczystej to zapis w postaci dwóch liter „KW”.

Podstawa prawna KW

Księgi wieczyste reguluje ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece.

Po co są księgi wieczyste

Księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości. Są jednym z podstawowych źródeł informacji o nieruchomościach.

Do tego są jawne. Oznacza to, że każdy może zaznajomić się z ich treścią. Innymi słowy – nie można zasłaniać się nieznajomością wpisów w księdze wieczystej ani wniosków, o których uczyniono w niej wzmiankę. To nadaje powagi. Dlaczego? Ponieważ jeżeli jedna strona dokona transakcji nabycia nieruchomości np. obciążonej (hipoteka, zajęcie komornicze), to nie może rościć pretensji do zbywcy, ani nikogo innego, jak tylko do siebie lub osoby odpowiedzialnej za przebieg transakcji (np. pośrednik nieruchomości).

Prawo własności

Księga wieczysta określa właściciela nieruchomości. Domniemywa się, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Domniemywa się, że prawo wykreślone nie istnieje. Przeciwko domniemaniu prawa wynikającemu z wpisu w księdze wieczystej nie można powoływać się na domniemanie prawa wynikające z posiadania.

Rękojmia wiary publicznej

W razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym treść księgi rozstrzyga na korzyść tego, kto przez czynność prawną z osobą uprawnioną według treści księgi nabył własność lub inne prawo rzeczowe (rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych).

UWAGA: rękojmia dotyczy wyłącznie prawa własności nieruchomości.

Od tego są pewne wyjątki, np.: działanie w złej wierze lub mogąca pojawić się wzmianka, które niwelują skutki rękojmi.

Struktura księgi wieczystej

Księga wieczysta jest podzielona na 4 działy:

• I-O, I-Sp
• II
• III
• IV

Szkolenie z ksiąg wieczystych

Miejsce przechowywania ksiąg wieczystych

Księgi wieczyste znajdują się w Wydziałach Sądów Rejonowych. Tam też można fizycznie przeglądać treść danej księgi, robić odpisy, zgłaszać zmiany. Niestety nie każdy może sobie wejść do sądu i zażądać pokazania księgi wieczystej konkretnej nieruchomości – np. takiej, której zakupem jest zainteresowany. Należy znać numer księgi, a tego nie można dowiedzieć się „ot tak”, aczkolwiek jeżeli znasz adres nieruchomości lub numer działki, to możesz skorzystać z prywatnej strony numerów KW i znaleźć to, czego szukasz – zobacz: księga wieczysta po adresie

Zapisz się na listę (śledź blog) po prawej stronie,a będziesz zawsze na bieżąco z najnowszymi artykułami

 

Licytacja komornicza nieruchomości

Zajęcie nieruchomości

Egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Wskutek wniosku wierzyciela o wszczęcie egzekucji z nieruchomości, komornik wzywa dłużnika, aby zapłacił dług w ciągu dwóch tygodni pod rygorem przystąpienia do opisu i oszacowania.

Jednocześnie z wysłaniem dłużnikowi wezwania komornik przesyła do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej wniosek o dokonanie w księdze wieczystej wpisu o wszczęciu egzekucji lub o złożenie wniosku do zbioru dokumentów.

Nieruchomość uważa się za zajętą z chwilą doręczenia dłużnikowi wezwania przez komornika. Jeżeli nie jest możliwe doręczenie wezwania dłużnikowi, nieruchomość uważa się za zajętą z chwilą dokonania wpisu w księdze wieczystej lub złożenia wniosku komornika do zbioru dokumentów.

Szacunkową wycenę wartości licytowanej nieruchomości wykonuje rzeczoznawca majątkowy.

Opis nieruchomości

Komornik tworzy protokół opisu i oszacowania, w którym wymienia:

• oznaczenie nieruchomości, jej granice, a w miarę możności jej obszar oraz oznaczenie księgi wieczystej lub zbioru dokumentów;
• budowle i inne urządzenia ze wskazaniem ich przeznaczenia gospodarczego oraz przynależności nieruchomości, jak również zapasy objęte zajęciem;
• stwierdzone prawa i obciążenia;
• umowy ubezpieczenia;
• osoby, w których posiadaniu znajduje się nieruchomość, jej przynależności i pożytki;
• sposób korzystania z nieruchomości przez dłużnika;
• oszacowanie z podaniem jego podstaw;
• zgłoszone prawa do nieruchomości;
• inne szczegóły istotne dla oznaczenia lub oszacowania nieruchomości.

Obwieszczenie o licytacji

Zajęta nieruchomość ulega sprzedaży przez licytację publiczną. Termin licytacji nie może być wyznaczony wcześniej niż po upływie 2 tygodni po uprawomocnieniu się opisu i oszacowania, ani też przed uprawomocnieniem się wyroku, na podstawie którego wszczęto egzekucję.

W publicznym obwieszczeniu, prowadzący sprawę komornik, wymienia bardzo istotne informacje:

• nieruchomość, która ma być sprzedana, ze wskazaniem miejsca jej położenia i przeznaczenia gospodarczego, imienia i nazwiska dłużnika wraz z podaniem księgi wieczystej i miejsca jej przechowania lub z oznaczeniem zbioru dokumentów i sądu, w którym zbiór ten jest prowadzony;
• czas i miejsce licytacji;
• sumę oszacowania i cenę wywołania;
• wysokość rękojmi, którą licytant przystępujący do przetargu powinien złożyć, z zaznaczeniem, że rękojmia może być również złożona w książeczce oszczędnościowej zaopatrzonej w upoważnienie właściciela książeczki do wypłaty całego wkładu stosownie do prawomocnego postanowienia sądu o utracie rękojmi albo w inny wskazany przez komornika sposób;
• czas, w którym w ciągu 2 tygodni przed licytacją wolno będzie oglądać nieruchomość oraz przeglądać w sądzie akta postępowania egzekucyjnego;
• wzmiankę, że prawa osób trzecich nie będą przeszkodą do licytacji i przysądzenia własności na rzecz nabywcy bez zastrzeżeń, jeżeli osoby te przed rozpoczęciem przetargu nie złożą dowodu, iż wniosły powództwo o zwolnienie nieruchomości lub przedmiotów razem z nią zajętych od egzekucji i uzyskały w tym zakresie orzeczenie wstrzymujące egzekucję;
• wyjaśnienie, że użytkowanie, służebności i prawa dożywotnika, jeżeli nie są ujawnione w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów i nie zostaną zgłoszone najpóźniej na trzy dni przed rozpoczęciem licytacji, nie będą uwzględnione w dalszym toku egzekucji i wygasną z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności.

Publiczne miejsca ogłaszania obwieszczeń przez komorników:

• w budynku sądowym i w lokalu organu gminy,
• w dzienniku poczytnym w danej miejscowości oraz
• na stronie internetowej Krajowej Rady Komorniczej.

Dla inwestora najłatwiejszym sposobem znalezienia licytacji dot. nieruchomości w danej miejscowości będzie internet, a dokładnie ta strona: www.licytacje.komornik.pl

Warunki licytacji

Przystępujący do przetargu nieruchomości obowiązany jest złożyć rękojmię w wysokości 1/10 części sumy oszacowania wartości (10%).

Rękojmię złożoną przez licytanta, któremu udzielono przybicia, zatrzymuje się; pozostałym licytantom zwraca się ją niezwłocznie.

Najniższa suma, za którą nieruchomość można nabyć na pierwszej licytacji (cena wywołania), wynosi 3/4 sumy oszacowania (75%).

Po uprawomocnieniu się postanowienia o przybiciu sąd wzywa licytanta, który uzyskał przybicie (nabywcę), aby w ciągu 2 tygodni od otrzymania wezwania złożył na rachunek depozytowy sądu cenę nabycia z potrąceniem rękojmi złożonej w gotówce. Na wniosek nabywcy sąd może oznaczyć dłuższy termin uiszczenia ceny nabycia, nieprzekraczający jednak 1 miesiąca.

Jeżeli nabywca nie wykonał w terminie warunków licytacyjnych co do zapłaty ceny, traci rękojmię, a skutki przybicia wygasają. Natomiast uiszczona część ceny zostaje zwrócona.

Nabywca nie może żądać unieważnienia nabycia ani zmniejszenia ceny z powodu wad nieruchomości lub przedmiotów razem z nią nabytych.

Licytacja i przybicie

Licytacja odbywa się publicznie w obecności i pod nadzorem sędziego.

Przedmiotem przetargu jest nieruchomość według stanu objętego opisem i oszacowaniem z uwzględnieniem zmian podanych do wiadomości przez komornika na terminie licytacyjnym.

Po wywołaniu licytacji komornik podaje do wiadomości obecnych:

• przedmiot przetargu;
• cenę wywołania;
• sumę rękojmi;
• termin uiszczenia ceny nabycia;
• ciążące na nieruchomości zaległości w podatkach państwowych oraz innych daninach publicznych, jeżeli wysokość tych sum jest zgłoszona, z wyjaśnieniem, które z nich obciążają nabywcę bez zaliczenia na cenę nabycia;
• prawa obciążające nieruchomość, które będą utrzymane w mocy z zaliczeniem i bez zaliczenia na cenę nabycia;
• wynikające z akt zmiany w stanie faktycznym i prawnym nieruchomości, jeżeli zaszły po jej opisie i oszacowaniu.

Stawienie się jednego licytanta wystarcza do odbycia przetargu.

Przetarg odbywa się ustnie. Postąpienie nie może wynosić mniej niż 1 procent ceny wywołania, z zaokrągleniem wzwyż do pełnych złotych. Zaofiarowana cena przestaje wiązać, gdy inny licytant zaofiarował cenę wyższą.

Jeżeli nikt nie zgłosił wniosku o przejęcie nieruchomości komornik na wniosek wierzyciela wyznacza drugą licytację, na której cena wywołania stanowi 2/3 sumy oszacowania (66,66%). Cena ta jest najniższa, za którą można nabyć nieruchomość.

Jeżeli również na drugiej licytacji nikt nie przystąpi do przetargu, przejęcie nieruchomości na własność może nastąpić w cenie nie niższej od 2/3 części sumy oszacowania, przy czym prawo przejęcia przysługuje wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu oraz współwłaścicielowi.

Jeżeli po drugiej licytacji żaden z wierzycieli nie przejął nieruchomości na własność, postępowanie egzekucyjne umarza się i nowa egzekucja z tej nieruchomości może być wszczęta dopiero po upływie roku.

Po zamknięciu przetargu sąd w osobie sędziego, pod którego nadzorem odbywa się licytacja, wydaje na posiedzeniu jawnym postanowienie co do przybicia na rzecz licytanta, który zaofiarował najwyższą cenę, po wysłuchaniu tak jego, jak i obecnych uczestników.

Przysądzenie własności

Po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności.

Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości.

Od chwili uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy należą do niego pożytki z nieruchomości.

Z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności wygasają wszelkie prawa i skutki ujawnienia praw i roszczeń osobistych ciążące na nieruchomości. Na miejsce tych praw powstaje prawo do zaspokojenia z ceny nabycia z pierwszeństwem przewidzianym w przepisach o podziale ceny uzyskanej z egzekucji. Przepisu tego nie stosuje się w odniesieniu do ciążących na nieruchomości spółdzielczych lokatorskich i własnościowych praw do lokalu. Prawa te, z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności, przekształcają się odpowiednio w prawo najmu, w prawo odrębnej własności do lokalu albo we własność domu jednorodzinnego.

Pozostają w mocy bez potrącenia ich wartości z ceny nabycia:

• prawa ciążące na nieruchomości z mocy ustawy;
• służebność drogi koniecznej oraz służebność ustanowiona w związku z przekroczeniem granicy przy wznoszeniu budowli lub innego urządzenia;
• służebności przesyłu.

Pozostają również w mocy ujawnione przez wpis w księdze wieczystej lub złożenie dokumentu do zbioru albo nie ujawnione w ten sposób, lecz zgłoszone najpóźniej na 3 dni przed terminem licytacji, użytkowanie, służebności i prawa dożywotnika, jeżeli przysługuje im pierwszeństwo przed wszystkimi hipotekami lub jeżeli nieruchomość nie jest hipotekami obciążona albo jeżeli wartość użytkowania, służebności i praw dożywotnika znajduje pełne pokrycie w cenie nabycia. Jednakże w wypadku ostatnim wartość tych praw będzie zaliczona na cenę nabycia.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego

Fakty nabywania zajętych nieruchomości

Szczegółowych informacji udzieli Tobie ten poradnik: inwestowanie w lokale z licytacji komorniczych 

Kliknij LUBIĘ TO! na FaceBook’u – po prawej stronie,
a będziesz zawsze na bieżąco z najnowszymi informacjami.

Ważne informacje nt nieruchomości

 

Akty notarialne

Dokument sprzedaży nieruchomości

Akt notarialny powinien zawierać:

1. dzień, miesiąc i rok sporządzenia aktu, a w razie potrzeby lub na żądanie strony – godzinę i minutę rozpoczęcia i podpisania aktu;
2. miejsce sporządzenia aktu;
3. imię, nazwisko i siedzibę kancelarii notariusza, a jeżeli akt sporządził zastępca notariusza – nadto imię i nazwisko zastępcy;
4. imiona, nazwiska, imiona rodziców i miejsce zamieszkania osób fizycznych, nazwę i siedzibę osób prawnych lub innych podmiotów biorących udział w akcie, imiona, nazwiska i miejsce zamieszkania osób działających w imieniu osób prawnych, ich przedstawicieli lub pełnomocników, a także innych osób obecnych przy sporządzaniu aktu;
5. oświadczenia stron, z powołaniem się w razie potrzeby na okazane przy akcie dokumenty;
6. stwierdzenie, na żądanie stron, faktów i istotnych okoliczności, które zaszły przy spisywaniu aktu;
7. stwierdzenie, że akt został odczytany, przyjęty i podpisany;
8. podpisy biorących udział w akcie oraz osób obecnych przy sporządzaniu aktu;
9. podpis notariusza.

Wpis do księgi wieczystej nieruchomości

Jeżeli akt notarialny w swej treści zawiera przeniesienie, zmianę lub zrzeczenie się prawa ujawnionego w księdze wieczystej albo ustanowienie prawa podlegającego ujawnieniu w księdze wieczystej, bądź obejmuje czynność przenoszącą własność nieruchomości, chociażby dla tej nieruchomości nie była prowadzona księga wieczysta, notariusz sporządzający akt notarialny jest obowiązany zamieścić w tym akcie wniosek o dokonanie wpisu w księdze wieczystej, zawierający wszystkie dane wymagane przepisami Kodeksu postępowania cywilnego.

Notariusz jest obowiązany przesłać z urzędu sądowi właściwemu do prowadzenia ksiąg wieczystych wypis aktu notarialnego zawierający wniosek o wpis do księgi wieczystej wraz z dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu, w terminie trzech dni od sporządzenia aktu.

Istotne dane aktów przeniesienia własności

Jeżeli akt notarialny jest sporządzony na dwóch lub więcej arkuszach, to arkusze te powinny być ponumerowane, parafowane i połączone.

Akt notarialny przed podpisaniem powinien być odczytany przez notariusza lub przez inną osobę w jego obecności. Przy odczytaniu aktu notariusz powinien się przekonać, że osoby biorące udział w czynności dokładnie rozumieją treść oraz znaczenie aktu, a akt jest zgodny z ich wolą. Na żądanie powinny być odczytane również załączniki do aktu.

Wszelkie wywabiania i wyskrobywania są niedopuszczalne; wolne miejsca powinny być przekreślone, a poprawki należy omówić na końcu aktu przed złożeniem podpisu przez osoby biorące udział w czynności lub przed złożeniem podpisu przez notariusza, jeżeli poprawka dotyczy aktu niepodpisywanego przez strony. Zbędne wyrazy albo ich części powinny być przekreślone w ten sposób, aby można je było odczytać, a przekreślenia te należy na końcu aktu omówić przed złożeniem podpisów. Przekreślenia nieomówione uważa się za niedokonane.

Oryginały aktów notarialnych nie mogą być wydawane poza miejsce ich przechowywania.

Czego dowiesz się z aktu notarialnego

Dla inwestora, który zamierza nabyć nieruchomość, bardzo ważne jest dokładne przeczytanie aktu notarialnego dotyczącego poprzedniej sprzedaży. Co takiego można tam znaleźć? W akcie może być wpisana umowa dożywocia, która w cale nie musi być ujawniona w dziale III KW. Bardzo często zdarza się, że starsza osoba daruje mieszkanie młodszemu pokoleniu – np. babcia swojej wnuczce. W wielu przypadkach babcia zastrzega sobie prawo do zamieszkiwania darowanej nieruchomości do końca swoich dni. Dożywocie wygasa dopiero z chwilą zgonu, a akt zgonu będzie niezbędnym dokumentem przy przeniesieniu praw do zbywanej nieruchomości.

Jeżeli choć trochę podoba się Tobie ten artykuł, kliknij LUBIĘ TO! na Face Book’u – po prawej stronie,
a będziesz zawsze na bieżąco z najnowszymi informacjami.

Ważne informacje na temat nieruchomości

 

Ochrona praw lokatorów a wynajem

Najemca prawem chroniony

Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego

Wczytując się w słowa przytoczonej ustawy można dojść do jednego wniosku: najemca, czyli lokator ma w Polsce większe prawa niż właściciel nieruchomości.

Jak to możliwe, aby osoba zupełnie obca mogła nie płacić za używanie (najem) mieszkania a właściciel z mocy prawa nie mógł jej wyrzucić? A jednak. Ustawa reguluje zasady i formy ochrony praw lokatorów zamiast ochrony praw właścicieli. Znowu pojawia się pytanie, jak to możliwe, że w państwie demokratycznym mamy komunistyczne zasady?

Inwestowanie w nieruchomości

W Polsce rynek wynajmu komercyjnego mamy już prawie na zachodnich zasadach i standardach. Niestety jeżeli chodzi o mieszkalnictwo wszystko leży w powijakach. Dlaczego, gdy w Polsce brakuje setek tysięcy mieszkań, rząd kładzie kłody pod nogi prywatnym inwestorom, totalnie zamrażając potencjalne inwestycje w budynki – mieszkania na wynajem? Gminy nie radzą sobie ze swoimi zasobami a na wolnym rynku panuje wolna amerykanka.

Budowa nieruchomości na wynajem

Rząd wygasza projekt „rodzina na swoim”. Rekomendacja S II skutecznie powiększyła odległość większości społeczeństwa od środków finansowych na własne mieszkanie. Wydawać by się mogło, że jest to wspaniały moment na rozwój rynku inwestycji na wynajem. Co więc skutecznie go hamuje? Prawo, a właściwie to bezprawie; bo jak inaczej można nazwać sytuację wywoływaną przez ustawę o ochronie praw lokatorów?

Rynek najmu w Polsce

Paradoksalnie do ustawy o ochronie praw lokatorów, jej postanowienia wpływają na to, że niewiele inwestorów jest w stanie zaryzykować wynajmem pod cele mieszkaniowe. Ustawa chroni najemców, ale okazuje się, że wynajmujący nie chcą wynajmować swoich mieszkań dla osób starszych, kobiet w ciąży, czy bez poświadczonych i o odpowiedniej wysokości zarobków. Chronieni lokatorzy zostają na ulicy.

Najem okazjonalny lokalu

Ustawodawca wyszedł z propozycją, ale wyłącznie dla osób fizycznych, do preferencyjnych warunków wynajmu mieszkania, z którego się przejściowo nie korzysta. Zapisy ustawy znowu zrzucają na wynajmującego kłopot z pozbyciem się niepłacącego najemcy. Niby ten problem został rozwiązany przez zapisy notarialne, oświadczenia osób trzecich ale w gruncie rzeczy tak skomplikował proces wynajmu, że mało kto z niego korzysta. Szacuje się, że jedynie 2-3% wszystkich umów najmu podpisywanych jest jako najem okazjonalny.

Kupno mieszkania na wynajem

W Polsce są zasoby gminne, w USA czynszówki. Zakup nieruchomości mieszkaniowej pod wynajem rokuje duże nadzieje na powodzenie, aczkolwiek jest w obecnym stanie prawnym bardzo ryzykownym posunięciem. Należy mieć dużą inteligencję finansowo-prawną, aby podołać temu wyzwaniu. Oczywiście należy być bardzo cierpliwym człowiekiem i dobrze radzić sobie w kontaktach z innymi ludźmi. Dobrze jest też posiadać narzędzia wspomagające zarządzanie – zobacz film. Zawsze też można zlecić profesjonalne zarządzanie wynajmem firmie zewnętrznej, która już o wszystko zadba.

Jeżeli zdecydujesz się na samodzielne wynajmowanie lokalu mieszkalnego, to musisz zabezpieczyć się porządną umową najmu, która ochroni Twój majątek. Proponuję abyś skorzystał/a z przygotowanych przeze mnie szablonów, które są dostępne na tej stronie: nieruchomosci-szkolenia.pl

Zarządzanie najmem samemu

Jeżeli podoba się Tobie ten artykuł, kliknij LUBIĘ TO! na Face Book’u – po prawej stronie,
a będziesz zawsze na bieżąco z najnowszymi informacjami.

 

Opłata sądowa – księga wieczysta

Opłaty sądowe w sprawach dotyczących ksiąg wieczystych

Rodzaj wniosku	PLN
Wniosek o założenie księgi wieczystej	60 zł
Wniosek o połączenie nieruchomości w jednej księdze wieczystej, która jest już prowadzona, niezależnie od liczby łączonych nieruchomości	60 zł
Wniosek o odłączenie nieruchomości lub jej części	60 zł
Wniosek o sprostowanie działu I-O księgi wieczystej	60 zł
Wniosek o wpis ostrzeżenia o niezgodności stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym	60 zł
Wniosek o dokonanie innych wpisów poza wyżej wymienionymi	60 zł
Wniosek o wykreślenie wpisu z księgi wieczystej	100 zł
Wniosek o wpis w księdze wieczystej własności, użytkowania wieczystego lub ograniczonego prawa rzeczowego, jeżeli wniosek dotyczy wpisu udziału w prawie	proporcjonalnie do wysokości udziału, nie mniej jednak niż 100 zł
Wniosek o wpis w księdze wieczystej własności, użytkowania wieczystego lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu na podstawie dziedziczenia, zapisu lub działu spadku albo zniesienia współwłasności	150 zł
Wniosek o wpis własności, użytkowania wieczystego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nabytego w wyniku podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami	150 zł
Wniosek o wpis własności nieruchomości rolnej o powierzchni do 5 ha	150 zł
Wniosek o wpis praw osobistych i roszczeń	150 zł
Wniosek o wpis zmiany treści ograniczonych praw rzeczowych	150 zł
Wniosek o wpis w księdze wieczystej własności, użytkowania wieczystego lub ograniczonego prawa rzeczowego (odrębnie od wniosku o wpis każdego prawa, choćby wpis dwu lub więcej praw miał być dokonany na tej samej podstawie prawnej)	200 zł

Przy transakcji sprzedaży notariusz pobiera (przeważnie od kupującego) opłatę na zmianę danych w księdze wieczystej nieruchomości. Każdy właściciel jest zobowiązany do ujawnienia bądź sprostowania stanu faktycznego ze stanem zamieszczonym w KW.

Przykład

Jeżeli wspólnota mieszkaniowa wykupi na własność (przekształci) prawo wieczystego użytkowania gruntu pod budynkiem, każdy z właścicieli musi powiadomić o tym fakcie dany Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych. Robi się to wypisując wniosek, którego druk można pobrać w sądzie. Oczywiście wniosek należy opłacić i złożyć w wydziale KW. Niedopełnienie tego obowiązku może skutkować nałożeniem przez sąd kary od 500 do 10.000 PLN za niezgodność stanu faktycznego i ujawnionego w KW.

 

Skarga pauliańska

Dług podąża za dłużnikiem

Inwestor nabył zadłużone w spółdzielni mieszkaniowej mieszkanie. Długów narobił poprzedni właściciel poprzez wielomiesięczną zwłokę z płaceniem czynszu.

Wydawać by się mogło, iż wierzyciel (tu spółdzielnia) powinien ścigać za długi poprzedniego właściciela.

Zadłużone mieszkanie

Niestety spółdzielnia przerzuci należności do zapłaty na nowego właściciela. Dlaczego? Ponieważ inwestor powinien wiedzieć, co nabywa. Chodzi tu głównie o zdobycie wiedzy lub danie możliwości zdobycia wiedzy o zakupowanej nieruchomości. Inwestor nie może zasłaniać się nieznajomością stanu rzeczy nieruchomości – ponieważ mógł w łatwy sposób się o zaległościach czynszowych dowiedzieć.

Przepisy prawa

Skargę pauliańską regulują przepisy Kodeksu Cywilnego art. 527-534. Wierzyciel (US, spółdzielnia lub inny) ma 5 lat, od daty krzywdzącej czynności prawnej, do wystąpienia o uznanie czynności za bezskuteczną.

Dobre rady

Jeżeli jesteś inwestorem, kupującym w spółdzielczych zasobach mieszkaniowych zadłużoną nieruchomość, który niezbyt dobrze czuje się w prawie spółdzielczym, zalecam robić transakcję przez pośrednika. Licencjonowany pośrednik posiada polisę od odpowiedzialności cywilnej i gdybyś zakupił mieszkanie z długiem, którego nie pokryłby były właściciel, możesz domagać się od pośrednika zadośćuczynienia.

Idź z obecnym właścicielem prawa do nieruchomości do spółdzielni (lub innego zarządcy) i poproście na piśmie o wystawienie m.in. informacji o bieżącym saldzie.

Jeżeli saldo będzie ujemne możesz zrobić np. jedną z tych czynności:

1. Sporządź z obecnym właścicielem umowę przedwstępną, na której podstawie wpłacisz zadatek (lub zaliczkę), którym spłacisz zadłużenie w spółdzielni  lub
2. Zawrzyj umowę cywilno-prawną ze spółdzielnią odnośnie spłacenia długu wiszącego na danym lokalu. Gdyby nie doszło do transakcji, spółdzielnia odda Tobie wpłacone pieniądze. Jeżeli dojdzie do transakcji, żądaj odjęcia wpłaconych środków na poczet długu od ceny nieruchomości.

Akt notarialny

W aktach zazwyczaj można spotkać zapisy typu: zbywca oświadcza, iż przedmiotowa nieruchomość jest wolna od wszelkich obciążeń i roszczeń osób trzecich …

Taki zapis kryje nie nabywcę, a … notariusza.

Rada dla inwestora

Jeżeli, jako nabywca, chcesz mieć pewność, że nikt nie upomni się w okresie 5 lat o swoje (niezapłacone należności), żądaj przedłożenia zaświadczeń z Urzędu Skarbowego (podatki ogólnie), Urzędu Miasta (podatek od nieruchomości, opłata za użytkowanie wieczyste), zarządca nieruchomości lub budynku, w którym dany lokal się znajduje (saldo czynszu). Sprawdź też koniecznie księgę wieczystą – dział III i IV.

 

Własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu

Prawo do lokalu w spółdzielni

Jednym z praw do lokali w spółdzielni mieszkaniowej jest tzw. własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu.

Jest ono ograniczonym prawem rzeczowym. Nadal właścicielem lokalu, budynku, czy gruntu pozostaje spółdzielnia mieszkaniowa, jako osoba prawna.

Właściciel takiego prawa staje się właścicielem powierzchni danego lokalu, ale nie murów. Mury należą nadal do spółdzielni.

Przywileje z posiadania własnościowego prawa do lokalu spółdzielczego:

1. Własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu jest prawem zbywalnym
2. Powyższe prawo jest również prawem dziedzicznym
3. Posiadacz takiego prawa może zakładać księgi wieczyste

Księgę wieczystą zakłada się zazwyczaj tylko na potrzeby zaciągania kredytów. Bank zabezpiecza się w przypadku wypłacenia kredytu – wpisem do hipoteki, która stanowi dział IV KW.

Niestety z tym prawem nie wiążą się pojęcia „pomieszczenie przynależne” oraz „część wspólna„. Występują one jedynie przy prawie własności.

Przekształcenie własnościowego prawa do lokalu we własnościowe

24 kwietnia 2001 roku ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych przyznała, osobom posiadającym spółdzielcze prawo do lokalu i lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, roszczenia o zamianę praw spółdzielczych na własność. Jeżeli zarząd spółdzielni odmówi zamiany, posiadacz własnościowego prawa spółdzielczego do lokalu może wystąpić na drogę sądową. Po takiej czynności, księga wieczysta lokalu zostanie założona na podstawie wyroku sądu.

Warunki, które musi spełniać osoba zainteresowana przekształceniem prawa spółdzielczego na własnościowe:

1. Osoba ta musi mieć spłacony pełny wkład budowlany. Czyli muszą być spłacone koszty budowy. Zaciągnięty na budowę kredyt musi zostać spłacony wraz z odsetkami.
2. Osoba zainteresowana nie może zalegać z bieżącymi płatnościami – musi terminowo opłacać czynsz w spółdzielni.

Sprzedaż nieruchomości

Przy sprzedaży spółdzielczego prawa do lokalu można:

1. zamienić własnościowe prawo spółdzielcze do lokalu na prawo własności i dopiero sprzedać prawo własności z pomieszczeniami przynależnymi i częścią udziału w nieruchomości wspólnej
   lub
2. sprzedać własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu a nowy właściciel może starać się wnioskiem roszczeniowym o zmianę tego prawa na prawo własności

Członkostwo w spółdzielni a własność

Można pozostać członkiem spółdzielni po przekształceniu własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu w prawo własności. Jeżeli kupujący zakupi prawo własności do lokalu, który jest w budynku spółdzielni, nie oznacza to, że kupujący automatycznie staje się członkiem spółdzielni.

Własność dotyczy jedynie pomieszczeń odgrodzonych ścianami. Nie wliczamy do własności np. balkonu, tarasu, czy miejsca parkingowego.

Zarządzanie nieruchomością wspólną

Przymusowym zarządcą jest spółdzielnia mieszkaniowa – z mocy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Jeżeli w danym budynku spółdzielni mieszkaniowej, wszystkie lokale zostaną przekształcone we własność, to w takim wypadku automatycznie będą miały zastosowanie przepisy o własności lokali.

Można wprowadzić, na żądanie właścicieli, zapisy o zarządzaniu nieruchomością zgodne z ustawą o własności lokali, jeżeli ponad 50% lokali danego budynku stanowi własność.

Jeżeli podoba się Tobie ten artykuł, kliknij LUBIĘ TO! na Face Book’u – po prawej stronie,
a będziesz zawsze na bieżąco z najnowszymi informacjami.

 

Nieruchomość budynkowa

Własność

Oddzielenie własności budynku od własności gruntu jest ściśle związane z nabyciem gruntu w użytkowanie wieczyste.

Odrębna od gruntu nieruchomość

Jeżeli na gruncie stoją budynki, użytkownik wieczysty zobowiązany jest je wykupić. Dopiero po wykupieniu budynków staje się ich właścicielem jako odrębnych od gruntu nieruchomości. Prawo własności budynku jest prawem związanym z prawem użytkowania wieczystego. Po wygaśnięciu prawa wieczystego użytkowania gruntu, wygasa prawo do własności budynku. Użytkownikowi wieczystemu przysługuje odszkodowanie liczone od cen rynkowych.

Prawo do budynku

Jeżeli użytkownik wieczysty wzniesie na gruncie budynki, staje się ich właścicielem. Traci jednak on prawo do wzniesionych przez siebie budynków po wygaśnięciu użytkowania wieczystego – za odszkodowaniem.

Nabycie w użytkowanie wieczyste gruntu zabudowanego, następuje z równoczesnym nabyciem na własność położonego na tym gruncie budynku.

W wyniku uwłaszczenia osoba prawna uzyskuje do gruntu prawo użytkowania wieczystego a do budynku prawo własności.

KW

Dla gruntu jak i dla budynku jest zakładana jedna księga wieczysta. W księdze wieczystej wymienieni zostają właściciele budynku jak i gruntu.

Jeżeli podoba się Tobie ten artykuł, kliknij LUBIĘ TO! na Face Book’u – po prawej stronie,
a będziesz zawsze na bieżąco z najnowszymi informacjami.

 

Własność

Prawo własności

Własność jest prawem podmiotowym o najszerszym zakresie.

Kodeks Cywilny

Własność określa szczegółowo Ustawa z dnia 23 kwietnia 1963 roku Kodeks Cywilny

W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem  innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Zagadnienie własności jest opisane w Kodeksie Cywilnym od art. 140 do art. 194.

Przepisy dot. własności nieruchomości

• W granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu własność gruntu rozciąga się na przestrzeń nad i pod jego powierzchnią. Przepis ten nie uchybia przepisom regulującym prawa do wód.
• Właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.
• Jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna).
• Przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości nie mającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Jeżeli potrzeba ustanowienia drogi jest następstwem sprzedaży gruntu lub innej czynności prawnej, a między interesowanymi nie dojdzie do porozumienia, sąd zarządzi, o ile to jest możliwe, przeprowadzenie drogi przez grunty, które były przedmiotem tej czynności prawnej.
• Przeprowadzenie drogi koniecznej powinno uwzględniać interes społeczno-gospodarczy. Przepisy te stosuje się odpowiednio do samoistnego posiadacza nieruchomości; jednakże posiadacz może żądać tylko ustanowienia służebności osobistej.
• Właścicielowi nie wolno dokonywać robót ziemnych w taki sposób, żeby to groziło nieruchomościom sąsiednim utratą oparcia.
• Właściciel gruntu może wejść na grunt sąsiedni w celu usunięcia zwieszających się z jego drzew gałęzi lub owoców. Właściciel sąsiedniego gruntu może jednak żądać naprawienia wynikłej stąd szkody.
• Właściciel gruntu może obciąć i zachować dla siebie korzenie przechodzące z sąsiedniego gruntu. To samo dotyczy gałęzi i owoców zwieszających się z sąsiedniego gruntu; jednakże w wypadku takim właściciel powinien uprzednio wyznaczyć sąsiadowi odpowiedni termin do ich usunięcia.
• Jeżeli przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia przekroczono bez winy umyślnej granice sąsiedniego gruntu, właściciel tego gruntu nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego, chyba że bez nie uzasadnionej zwłoki sprzeciwił się przekroczeniu granicy albo że grozi mu niewspółmiernie wielka szkoda. Może on żądać albo stosownego wynagrodzenie w zamian za ustanowienie odpowiedniej służebności gruntowej, albo wykupienia zajętej części gruntu, jak również tej części, która na skutek budowy straciła dla niego znaczenie gospodarcze.
• Właściciele gruntów sąsiadujących obowiązani są do współdziałania przy rozgraniczeniu gruntów oraz przy utrzymywaniu stałych znaków granicznych; koszty rozgraniczenia oraz koszty urządzenia i utrzymywania stałych znaków granicznych ponoszą po połowie.
• Jeżeli granice gruntów stały się sporne, a stanu prawnego nie można stwierdzić, ustala się granice według ostatniego spokojnego stanu posiadania. Gdyby również takiego stanu nie można było stwierdzić, a postępowanie rozgraniczeniowe nie doprowadziło do ugody między interesowanymi, sąd ustali granice z uwzględnieniem wszelkich okoliczności; może przy tym przyznać jednemu z właścicieli odpowiednią dopłatę pieniężną.
• Domniemywa się, że mury, płoty, miedze, rowy i inne urządzenia podobne, znajdujące się na granicy gruntów sąsiadujących, służą do wspólnego użytku sąsiadów. To samo dotyczy drzew i krzewów na granicy. Korzystający z wymienionych urządzeń obowiązani są ponosić wspólnie koszty ich utrzymania.

Przepisy dot. przeniesienia praw własności nieruchomości

• Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
• Własność nieruchomości nie może być przeniesiona pod warunkiem ani z zastrzeżeniem terminu. Jeżeli umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości została zawarta pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, do przeniesienia własności potrzebne jest dodatkowe porozumienie stron obejmujące ich bezwarunkową zgodę na niezwłoczne przejście własności.
• Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Przepisów o obowiązku zachowania formy aktu notarialnego nie stosuje się w wypadku, gdy grunty wniesione jako wkład do rolniczej spółdzielni produkcyjnej mają stać się współwłasnością dotychczasowych właścicieli.
• W razie sprzedaży przez współwłaściciela nieruchomości rolnej udziału we współwłasności lub części tego udziału pozostałym współwłaścicielom przysługuje prawo pierwokupu, jeżeli prowadzą gospodarstwo rolne na gruncie wspólnym. Nie dotyczy to jednak wypadku, gdy współwłaściciel prowadzący jednocześnie gospodarstwo rolne sprzedaje swój udział we współwłasności wraz z tym gospodarstwem albo gdy nabywcą jest inny współwłaściciel lub osoba, która dziedziczyłaby gospodarstwo po sprzedawcy.

Zasiedzenie nieruchomości

• Posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.
• Jeżeli właściciel nieruchomości, przeciwko któremu biegnie zasiedzenie, jest małoletni, zasiedzenie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem dwóch lat od uzyskania pełnoletności przez właściciela.
• Jeżeli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, obecny posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swego poprzednika. Jeżeli jednak poprzedni posiadacz uzyskał posiadanie nieruchomości w złej wierze, czas jego posiadania może być doliczony tylko wtedy, gdy łącznie z czasem posiadania obecnego posiadacza wynosi przynajmniej lat trzydzieści. Przepisy te stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy obecny posiadacz jest spadkobiercą poprzedniego posiadacza.

Inne wypadki nabycia lub utraty praw własności nieruchomości

• Własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Jeżeli podoba się Tobie ten artykuł, kliknij LUBIĘ TO! na Face Book’u – po prawej stronie,
a będziesz zawsze na bieżąco z najnowszymi informacjami.